ubicunque

ŭbī̆-cumque ( -cunque, old Lat. -quomque:

in tmesi: istius hominis ubi fit quomque mentio,

Plaut. Bacch. 2, 3, 18 ), adv., wherever, wheresoever.

I.

Relative:

ubicumque est lepidum unguentum, ungor,

Plaut. Cas. 2, 3, 10:

etsi, ubicumque es, in eādem es navi,

Cic. Fam. 2, 5, 1:

ego uni Servor, ubīcumque est,

Ov. M. 7, 735; cf.:

sis licet felix, ubicumque mavis,

Hor. C. 3, 27, 13:

des operam, ut te ante Calendas Januarias, ubicumque erimus, sistas,

Cic. Att. 3, 25:

ubicumque eris,

id. Fam. 5, 17, 4; Quint. 9, 4, 126: De. Si quid te volam, ubi eris? Li. Ubicumque libitum fuerit animo meo, Plaut. As. 1, 1, 97.—With terrarum, locorum, gentium:

qui ubicumque terrarum sunt, ibi, etc.,

Cic. Phil. 2, 44, 113:

ubicumque locorum Vivitis,

Hor. Ep. 1, 3, 34:

ubicumque erit gentium,

Cic. N. D. 1, 44, 121.—Very rarely with subj.:

nostrum est intellegere, utcumque atque ubicumque opus sit, obsequi,

Ter. Heaut. 3, 3, 17:

istuc est sapere, qui, ubicumque opus sit, animum possis flectere,

id. Hec. 4, 3, 2.—

II.

Indefinitely, wherever it may be, anywhere, everywhere ( poet. and in post-Aug. prose):

bonam deperdere famam, Rem patris oblimare, malum est ubicumque,

Hor. S. 1, 2, 62:

quicquid loquemur ubicumque,

Quint. 10, 7, 28:

in senatu et apud populum et apud principem et ubicumque,

id. 7, 4, 18 Zumpt N. cr.